20 jaar terug in de tijd om in het hier en nu mijn proces beter te snappen..
Terug in de tijd
Al enkele weken zijn mijn gedachten bij mijn basisschooltijd. En dan voornamelijk 1 specifieke situatie. Ik sta in een kring met al mijn klasgenoten en we spelen een soort balspel waar we steeds de bal overgooien naar elkaar. Ik sta natuurlijk ook in de kring en… mis. De bal glijdt zo langs me af en stuitert nog een paar keer na waarna hij tot stilstand komt in de hoek van de klas. Wanneer ik erheen loop zie ik in mijn ooghoek 1 meisje mij nadoen. Iets theatraler en groter dan daadwerkelijk het geval was natuurlijk 😉 . De verzamelde jongens om haar heen lachen hard om haar en ik voel me klein. Zij was het soort meisje dat altijd goede cijfers haalde, de beste van de klas en daardoor de populaire. De leraren hielden van haar door haar charmante manier van aanwezig zijn. Ik? Ik mocht haar natuurlijk niet. Nog altijd wanneer ik aan haar denk krijg ik de kriebels.
Waar komt dit vandaan? Het is ruim 20 jaar geleden en nu is het er ineens.. Klein, ogenschijnlijk onbelangrijk en vooral.. Lang geleden.
Mijn eigen onderzoek
Ineens zit ik op Facebook te struinen naar hoofdpersonen uit die kindertijd. Specifieke dame heb ik zo gevonden. Ze ziet er nog hetzelfde uit, maar is ondertussen natuurlijk ook een volwassen vrouw met zo te zien zelf kinderen. Mijn irritatie zakt onmiddellijk. Ik bedoel; Niet dat ik nu acuut vriendinnen wil worden, maar het gaat over ruim 20 jaar geleden. We waren kinderen en die pesten soms. Vaak uit angst om zelf gepest te worden. Onder die pester zit vaak een grote onzekerheid. Dat weet ik nu..
Om zelf door te kunnen moet je mensen vergeven. Je kunt niet altijd boos blijven. Dat zorgt voor teveel negatieve energie en brengt niets. Ik probeer het te zien als gift. Ik kijk erna en probeer te snappen wat soortgelijke situaties mij gebracht hebben. Ik snap mezelf hierdoor beter en kan misschien ook andere keuzes maken in de toekomst.
Ik viel gevoelsmatig buiten de grote groep. Ik was het liefst buiten. Mijn leven vulde zich met paarden, paardenpraat en paardendromen. De rest kon mij bar weinig schelen. Dat alles om resultaten, hoge cijfers en status leek te gaan liet me koud. Waar is die Elvera gebleven? Ik vond het heerlijk om tussen de kikkers in de sloot te bivakkeren. Felle kleuren aan, naar ABBA luisteren met stro in mijn haar en modder op mijn broek, dat was het leven!
Zorgde die ene balspeelpartij nu dat ik zo anders in het leven ging staan? Natuurlijk niet! Het is een opeenstapeling van situaties, maar ook mensen die je in je leven ontmoet en een grote invloed hebben. Vrienden, klasgenoten, familie, collega’s etc. Zij zorgen met onszelf voor een vorming tot wie je later bent; de vorming van je persoonlijkheid. Een mix van karakter, temperament, maar dus ook omgevingsfactoren en trauma’s groot of klein.
Ik moet trouwens moeite doen om hier geen grap van te maken, want nog altijd ben ik motorisch gezien niet de meest sterke. Maar is dat eigenlijk wel zo? Of heb ik mezelf dat van jongs af aan laten geloven door soortgelijke gebeurtenissen? Selffulfilling prophecy ofwel; “Een zelfvervullende voorspelling is een voorspelling die direct of indirect leidt tot het uitkomen van die voorspelling”. Ik zeg net zolang dat ik niet goed ben in bepaalde dingen tot ik er zelf in geloof (en dus naar handel) om daarna alleen nog maar; “zie je nu wel” te kunnen zeggen.
Terug naar hier en nu
Door erachter te komen hoe elk klein stukje werkt, waarom het er is en wat het beschermd leer je jezelf kennen en kun je de keuze maken iets anders te doen dan dat je gewend bent. Door mijn eigen proces tijdens de opleiding kwamen er veel van deze patronen boven. Waar ik me nooit eerder bewust was komen er nu ineens kraakheldere momenten terug. Soms van lang geleden, soms meer recent. Ze hebben 1 ding gemeen; Ze vormde mij.
Door die ervaringen doe ik nu wat ik doe. Veel van die patronen heb ik al verwonderd onderzocht. Sommige van die patronen zijn fijn en mogen (voorlopig) blijven. Andere wil ik graag anders gaan aanpakken. Dat is echt niet iets wat zomaar van de een op de andere dag kan, maar heeft z’n tijd nodig.
Zoals ik eerder schreef mag ik weer genieten van het buitenleven en ben ik weer meer in contact met de natuur. Ook ben ik veel vaker weer meer oké met wat anderen van mij denken of vinden, zonder zelf acuut aan bepaalde sociale wensen te willen voldoen.
Dit heeft het coachen mij gebracht! Vast speelde de timing mee, eerder was denk ik nog niet mijn tijd. Door dit op dit moment in mijn leven te onderzoeken heb ik ontzettend waardevolle inzichten gekregen en gebeurt dat eigenlijk nog steeds, zelfs nu mijn eigen laatste sessies toch echt alweer enkele maanden geleden zijn. Door simpelweg te vertrouwen op het proces en de rust hiervoor te nemen werken de sessies oneindig lang door en zorgen steeds weer voor nieuwe inzichten…
Herken jij jezelf (deels) in mijn verhaal? Wil jij ook weer kleurrijke kleding aan, vies worden en naar ABBA luisteren zonder je daarbij zorgen te maken over wat anderen van je vinden? 😉 Wil jij ook onderzoek doen naar waarom je doet wat je doet vooral wanneer je hier niet altijd even happy mee bent? Ben je benieuwd of equine assisted coaching iets voor jou kan betekenen? Neem gerust contact op voor een gratis kennismakingsgesprek!