Nonny, een paard met een missie!
Mijn paarden avontuur begon op mijn 8ste. Een geweldig avontuur dat in eerste instantie duurde tot mijn 18de. Om verschillende redenen ben ik destijds gestopt met paardrijden waarvan de belangrijkste reden mijn eigen angst was.
Toen ik na een aantal jaren op mijn 24ste het paardrijden weer oppakte was dit dan ook mijn grootste obstakel. Ik kwam terecht op een manege in de buurt waar ik les kreeg van een enthousiaste, gedreven man die zelf geen angst leek te kennen. Ik had plezier, maar angst overwon, zeker toen ik ook daar een paar keer viel. De angst voor de angst leek groter te worden dan daadwerkelijk de angst om te vallen. Wederom verloor ik het plezier. Terwijl mijn hart nog altijd sneller ging kloppen van paarden.
Ik ging opzoek naar een verzorgpaard waardoor ik in ieder geval niet wekelijks op een ander paard hoefde te rijden, maar mijn vertrouwen in 1 paard kon leren hebben. In 2012 kwam ik daardoor voor het eerst in contact met Nonny. Een band had ik zeker niet meteen met haar. Nee, ik heb eigenlijk jaren gereden zonder een verbinding te voelen. Het voelde altijd alsof Nonny me toestond om in haar buurt te komen, maar om het een vriendschap te noemen? Nee, dat ging te ver. Pas toen ze jaren later door een blessure een aantal maanden stil kwam te staan en ik niet meer kon rijden werd onze band hechter. Ik bleef veel naar haar toe gaan om te knuffelen, poetsen en aan de hand te wandelen. Ik voelde dat vanaf toen alles anders zou zijn en dat was het ook.
Inmiddels 3 jaar geleden was daar ineens het moment en de kans om haar over te kopen. Mijn eerste eigen paard, mijn meisjesdroom die in vervulling zou gaan. Natuurlijk was er twijfel. Kan ik dit wel, het is wel een hele verantwoordelijkheid etc. etc. Echter ben ik nooit ergens zo zeker van geweest dan van deze keuze. Nonny werd mijn pony, mijn vriendin voor het leven. Wat een geweldig gevoel gaf dat.
Ik herken me in sommig opzichten in haar; Ze is graag op zichzelf, kijkt de kat uit de boom en beslist zelf wanneer er contact is en op welke manier. In de mensenwereld niet altijd karaktertrekken die erg gewaardeerd worden en soms zelfs verkeerd geïnterpreteerd. Ik heb dit altijd lastig gevonden, omdat ik ook graag door iedereen aardig gevonden wilde worden en dat staat daar soms haaks op. Toch zag ik dat Nonny hetzelfde deed, maar daar geen last van had. Ze beweegt door de dag vanuit een pure nuchtere en vrije houding. Vanuit die eigen ruimte is het een ontzettend lief paard en heeft ze echt wat bij te dragen in contact met de ander.
Ik heb van Nonny geleerd dat het niet belangrijk is wat anderen daarvan vinden. Dat ik die ruimte mag nemen. Dat ik aandacht en liefde mag geven aan degene die er voor mij echt toe doen. Zo kan ik veel beter de balans bewaren zonder me rot te voelen dat ik niet een half uur heb staan te prie-praten bij de jumbo, maar een vriendelijke groet ook oké is. Ik heb geleerd dat mijn manier, mijn manier is. Wanneer je deze manier kunt omarmen, kunt begrijpen en vanuit die balans kunt bewegen is het ineens niet perse een vervelende eigenschap. Het is zoals het is. En juist toen ik dit leerde van Nonny lukte het me veel beter om zonder oordeel te kijken naar mensen. Wanneer mensen hier bij de paarden zijn, zijn zij op z’n kwetsbaarst en puurst. Daar is zoveel moois te ontdekken. Ik mag daar steeds weer onderdeel van uitmaken en dat is echt geweldig.
Hoe Nonny mij mijn levensles leerde doet ze dat natuurlijk nog steeds elke sessie opnieuw bij de coachees. Sommige coachees zien dit, sommige (nog) niet, maar vanuit mijn positie bewonder ik haar elke sessie opnieuw. En natuurlijk niet alleen tijdens een sessie, maar elk contact dat ik vluchtig of uitgebreid met haar heb. Wanneer ik weer even twijfel neemt zij die twijfel weg door er simpelweg te zijn.
Vandaag wordt onze Nonny 25. Met recht mogen we haar zo langzamerhand wel; “Ons omaatje” noemen. Ik hoop dat ze nog ontzettend lang met ons mag genieten op deze heerlijke plek en dat ze veel coachees mag voeden met haar wijsheid. Ze is een pracht paard en een fantastisch coach paard! Gefeliciteerd lieve Nonny en nog vele gezonde jaren!!