Nonny Power!
Onze Nonny, wat ben ik trots op dat lieve kleine, rustig aan wat ouder wordende paardje. Ik had nooit verwacht dat zij haar taak als coach zo serieus zou nemen. Want hoe zeer ze ook gesteld is op haar eigen ruimte (en daarmee vaak ook afstand creëert) zo puur en vriendelijk kan ze ondersteunen wanneer zij dat nodig acht.
Vandaag mochten de paarden hun “coachjas” weer aan. Door de vakantieperiode had die al enige tijd in de kast gehangen. Ikzelf moet dan altijd weer een beetje inkomen, maar daar hebben zij totaal geen last van. Wanneer wij als mensen in contact komen gaan zij meedoen, altijd en overal, daar is geen geplande coachsessie voor nodig..
Elke keer sta ik weer versteld van hoe goed zij aanvoelen en meedoen. En altijd, maar dan ook altijd past het in het proces! Vandaag deden ze allebei actief mee, maar Nonny vertolkte toch echt de glansrol. Zo mooi, hoe ze contact maakte met de coachee en er continu aandachtig bij bleef. Hoe zij van ongekend grote waarde was, een steun, een letterlijk grote spiegel die geen kant uitging wanneer zij dat niet wilde. Zij koos haar plek met 1 hoef letterlijk in de opgezette eigen ruimte van de coachee; dichtbij genoeg om te kunnen steunen, ver weg genoeg om de coachee in haar eigen waarde te laten. Emoties toe te staan en er te zijn, zonder dat er verder iets moest, gewoon er zijn met alles wat er op dat moment was. Doordat Nonny in contact kwam met de coachee kon de coachee in contact komen met zichzelf.
Vanaf het hek gezien ontroerde me dat enorm. Wat leer ik toch ook elke keer weer veel over mensen, de paarden en natuurlijk mijzelf. Nonny en Cartano laten mij keer op keer zien dat elk mens “kaal” en kwetsbaar tijdens een sessie zo mooi is. Stiekem hoop en gun ik dat de coachees die ik daar zo heb zien staan op een dag zichzelf kunnen zien door die milde ogen, op net zo’n vriendelijke manier. Dat ze kunnen zien dat door daar alleen al te durven gaan staan, ze al zo’n grote stap nemen. Dat het goed is zoals ze zijn en dat alles wat daar gebeurt “oké” is.
Wat een mooie ochtend en een prachtig cadeau wat zorgt dat ik extra zin heb om a.s. zondag weer af te reizen naar de Keulseweg.
Ik besef me keer op keer dat me zoiets moois is overkomen afgelopen jaar. Het brengt mij als mens enorm veel en ik hoop dat ik een deel daarvan met mijn coachees mag (blijven) delen! Ik geniet nog even na van een mooie ochtend! Aan alle coachees die de stap hebben durven zetten (of nog gaan zetten).. Bedankt voor het vertrouwen in ons team!!
